De omgang is voor veel kinderen een fijne tijd waarin het kind de uitwonende ouder kan zien, spreken, spelen en eventueel knuffelen. Tot mijn spijt wordt dit niet door ieder kind zo ervaren.

De eerste keer dat ik mee keek met het begeleiden van een omgang werd dat duidelijk. Ik ging samen met een collega Saar (5 jaar) ophalen. Haar vader zat vol vreugde boven op haar te wachten. Hij had de omgang goed voorbereid door eten, drinken en speelgoed mee te nemen. Saar voelde zich niet blij. Ze stond bij haar moeder en wilde absoluut niet mee naar boven.  Ze zei dat ze haar vader niet wilde zien en bleef bij haar moeder staan. Mijn collega en moeder praatten rustig met Saar. Moeder vertelde Saar dat dat ze het vast leuk zou vinden om haar vader te zien. Deze uitspraak was een mooie stap van moeder. Ze heeft het tot nu toe lastig gevonden om positief over vader te praten. Na een paar minuten gaf Saar aan dat ze naar vader wilde gaan. Eenmaal boven aangekomen merkte vader al gauw dat zijn dochter niet zo blij leek om hem weer te zien. Vader vroeg hoe het ging op school en hoe het met haar gaat, maar Saar bleef bij de begeleider zitten en reageerde niet op zijn vragen.

Een scheiding brengt veel leed met zich mee. Zowel bij het kind/de kinderen als bij de ouders. Tugra legt de focus op het kind, want als jouw ouders uit elkaar gaan verandert er zo veel. In dit gescheiden gezin woont papa ergens anders. Vooral de eerste keren dat kind(eren) de andere ouder weer zien kan spannend en een beetje onwennig zijn. Want zal papa er nog zo uit zien als ik mij herinner en hoe ruikt hij ook al weer? Daarbij worstel je met de vraag of je wel blij mag zijn om papa te zien. Want je hebt mama aan de telefoon allemaal lelijke dingen over papa horen zeggen.

Als hulpverlener is het moeilijk om een kind te zien worstelen met zijn/haar emoties en gedachten. Mijn ervaren collega nam deze zorgen van Saar weg door het stimuleren van het contact tussen vader en dochter. Ze ging zelf actief mee spelen tijdens de omgang. Saar kwam losser en pakte het speelgoed van vader. Toen mijn collega merkte dat Saar zich prettiger voelde zei ze tegen Saar dat papa misschien wel wil zien wat ze heeft gemaakt. De resterende tijd van de omgang heeft Saar haar worsteling aan de kant kunnen zetten door de aanpak van mijn collega en het geduld van haar vader. Hierdoor liep zij aan het eind van de omgang met een glimlach met moeder mee naar huis.

Er is nog een weg te gaan om deze omgang met vertrouwen te kunnen loslaten aan ouders. Wel is ze al goed op weg, want haar weg vind je op geen enkele kaart, maar toont zich in de moed van elke stap…